Abdullahu ishte shumë i lumtur që mori dhuratën e tij. Ai mezi priste të shkonte në fshat dhe të shihte dhuratën që ia kishte blerë gjyshi i tij. Do të merrte dhuratën që kishte ëndërruar, por surprizat që e prisnin nuk kufizoheshin vetëm në këtë. Një zhvillim që ai kurrë nuk e priste do ta bënte edhe më të lumtur. Pas këtij zhvillimi, ditët e Abdullahut filluan të bëheshin edhe më argëtuese. Yjet, qiftet, pemët dhe kafshët ishin gjithashtu dëshmitarë të argëtimit të tij. O Zot! Gati sa nuk harrova ta përmendja. Fletorja që ai mbante gjithmonë me vete ishte gjithashtu një dëshmi e këtyre ditëve të bukura. Kjo fletore, të cilën ai e mbante gjithmonë me vete gjatë pushimeve, ishte shumë e rëndësishme për të. Pyes veten pse Abdullahu i jepte kaq shumë rëndësi fletores së tij? Më e rëndësishmja; çfarë shkruante Abdullahu në këtë fletore?